Spierproblemen ontstaan vaak heel geleidelijk. Paarden geven vaak al vele signalen af, ruim voordat de ruiter er achter komt dat er iets mis is. Het zijn vaak kleine signalen maar wijzen al op spierproblemen. Vaak heeft de eigenaar/ruiter al langere tijd het gevoel dat er iets niet klopt maar wordt vaak niet begrepen door bijvoorbeeld een dierenarts of instructeur.

Enkele signalen die kunnen duiden op spierproblemen zijn:

• slechte, korte of onregelmatige stap
• scheef lopen
• moeite met nageven en zakken in de hals
• moeite met stelling en buiging
• moeite met aanspringen en/de galop zelf of omspringen
• moeite met zijgangen
• strakke of verkorte passen
• gevoel van “slag in het wiel”
• huppel bij aandraven
• vervelend of gevoelig met poetsen
• kantelen of schudden met het hoofd
• knikken in de voorbenen ook op stal
• veelvuldig over buitenschouder vallen
• knarsetanden
• stijf beginnen wel 20 min nodig hebben om los te komen
• geen ruggebruik tonen of erg tegen de hand
• niet aan het been willen komen, gevoel van niet voorwaarts kunnen maar wel willen
• onregelmatig alleen in de uitgestrekte gangen
• niet goed ondertreden van de achterbenen, stuwend lopen en niet willen dragen

Spieren die niet voldoende doorbloeding hebben verkrampen met als gevolg verkorte en strakke spieren. Hierdoor verliest het paard zijn ‘lossigheid” in het lichaam. Doordat het lichaam verdeelt is in spiergroepen breiden spierproblemen zich gemakkelijk uit naar andere spiergroepen. Het begint met een klein ongelukje en ongemerkt loopt het paard steeds verder vast. Het is nauwelijks merkbaar. Dit is de zogenaamde kettingreactie.